Page 43 - 884493_metodykaBB+_okazowa

AKTYWNOŚĆ POZNAWCZA
2. Rozpoznawanie i nazywanie uczuć i emocji. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat
emocji na podstawie opowiadania Moje humorki Marzanny Krajewskiej. Formułowa-
nie odpowiedzi na pytanie: Skąd się biorą humorki?
• Uważne słuchanie opowiadania.
Bywają takie dni, kiedy budzę się rano, otwieram oczy, przeciągam się, mówię: Dzień dobry
mamo!, i wiem, że to będzie dobry dzień. Ale są też takie ranki, kiedy nie chce mi się wstawać
do przedszkola, marudzę i popłakuję, chociaż tak naprawdę nie wiem dlaczego. I wtedy moja
mama „wyciąga” swój sprawdzony sposób na moje humorki. Najpierw dostaję w czółko całusa
na dobry dzień, potem mama szepcze mi do uszka same miłe rzeczy. Później ubiera mnie w ko-
lorową bluzę z bohaterami mojej ulubionej bajki i woła:
– A teraz zapraszam moich superbohaterów na superśniadanko! Dzisiaj serwujemy placusz-
ki z białym twarożkiem i dżemem wiśniowym!
Po czym udaje Supermenkę i mówi:
– Antoś, Amelka, Adaś – czy już wszyscy gotowi? Za chwilę wyruszamy na podbój świata!
I jak tu marudzić! I jak tu narzekać! Sama buzia się śmieje!
Ach, ta moja kochana mama! Ona zawsze poradzi sobie z moimi porannymi humorkami!
• Swobodne wypowiedzi dzieci na temat uczuć i emocji przeżywanych przez bohaterkę
opowiadania.
Wyprawka B, sylwety bohaterów pakietu, wyprawka B+, sylwety bohaterów pakietu.
N. prosi dzieci, aby rozłożyły przed sobą sylwety z postaciami i wskazały Amelkę – boha-
terkę opowiadania.
N. zadaje dzieciom pytania: O czym opowiada Amelka? Co mogło sprawić, że dziewczyn-
ka miała zły humor? Co ją mogło zasmucić lub rozzłościć? Jaki sposób na poprawę humoru
Amelki znalazła jej mama? Co sprawia, że wy macie dobre humory, a co, że złe? Co można
zrobić, żeby poprawić sobie i innym humor?
• Mała forma teatralna Poranne rozmowy.
Wyprawka B, sylwety bohaterów pakietu, wyprawka B+, sylwety bohaterów pakietu.
N. prosi, aby każde dziecko wybrało sobie sylwety dwóch członków rodziny Zielińskich
i odegrało scenkę przedstawiającą poranek w rodzinie bohaterów. Jedna z postaci wstała
w złym humorze, druga prezentuje sposób na jej humorki. Dzieci wczuwają się w role. Od-
grywają scenki.
• Zabawa edukacyjna Jaka/ jaki jestem? – bezpośrednia obserwacja swojej twarzy.
Lusterko (dla każdego dziecka).
Dzieci siedzą w rozsypce lub w kręgu. Trzymają w rękach lusterka. N. prosi, aby każde z nich
uważnie przyjrzało się swojej twarzy i opowiedziało, jak ona wygląda (N. zwraca uwagę na
ułożenie ust, brwi, oczu). Następnie prosi dzieci, aby robiły miny – smutną, przestraszoną,
złą, a na końcu radosną. N. zachęca dzieci do wypowiedzi na temat tego, jak zmienia się
twarz, w zależności od wyrażanej emocji.
N. mówi rymowankę:
A teraz się wyciszamy, przy stolikach zasiadamy.
• Samodzielna praca z kartami pracy.
Przed wykonaniem ćwiczeń w kartach pracy N. prowadzi rozgrzewkę palców, dłoni i nad-
garstków.
Tablica demonstracyjna nr 3.

49